یک شب
تـو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب
بدینسان خــوابها را با تو زیبـــا می کنــم هر شب
تبـی این گاه را چون کـــوه سنگین می کند آنگاه
چه آتشها که در این کــــوه برپا می کنم هر شب
تماشایی است پیـــچ و تاب آتش ها خوشا بر من
که پیــــــچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب
مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای دوست
چگــــونه با جنون خــــــود مدارا می کنم هر شب
چنان دســتم تهی گردیده از گــــرمای دســـت تو
که این یخ کرده را از بیکسی ها می کنم هرشب
تمام سایه ها را می کشـــم بــــر روزن مهتـــــاب
حضورم را ز چشم شـهر حاشا می کنم هر شب
دلــم فریاد می خواهد ولـــی در انـــزوای خویــش
چـــه بی آزار با دیوار نجـــوا می کنـــم هــــر شب
کجـا دنبـــال مفـــهومــی برای عشق می گردی ؟
که من این واژه را تا صبـح معنا می کنم هر شب
خار
غنچه از خـــواب پــرید و گلی تازه به دنیـــا آمد
خار خنـــــــدید و بــــــه گل گفـــــــتت : سلام
و جوابــی نشنید ...خار رنجــید ولی هیچ نگفت
ساعتـی چند گذشت.. گل چه زیبا شده بود ...
دســـــــــــــت بی رحمــــــی آمــــد نزدیک ...
گل ســــــــراسیمه ز وحـــــــشت افســرد ...
لیک آن خار در آن دست خلید و گل از مرگ رهید
صبح فردا که رسیدخار با شبنمی از خـواب پرید
گل صمیمانه بــــــــــــه او گفــــــت : سلام ...
احساس آرامش
این شعر واس بمانیه و دوستم واسم زده
پی حس همون روزام، پی احساس آرامش
همون حسی که این روزا، به حد مرگ میخوامش
دلم میخواد عاشق شم، آخه فکرت شده دنیام
اگه عاشق شدن درده، من این دردو ازت میخوام
اگه این زندگی باشه، من ازمردن هراسم نیست
یه حسی دارم این روزا، شاید مردم حواسم نیست
اگه این زندگی باشه، اگه این سهمم از دنیاس، من ازمردن هراسم نیست
یه حسی دارم این روزا، که گاهی باخودم میگم، شاید مردم حواسم نیست
بعد تو من از همه دنیا بریدم
باورم کن من به بد جایی رسیدم
لحظه لحظه زندگیمون با عذابه
باورم کن حال من خیلی خرابه
اگه این زندگی باشه، من ازمردن هراسم نیست
یه حسی دارم این روزا، شاید مردم حواسم نیست
اگه این زندگی باشه، اگه این سهمم از دنیاس، من ازمردن هراسم نیست
یه حسی دارم این روزا، که گاهی باخودم میگم، شاید مردم حواسم نیست
